Er was een vlinder die alleen bij maanlicht verscheen. Ze heette Luna Papilia. Haar vleugels vingen het zilveren licht en weerspiegelden een wereld die niemand anders zag. Niet alles van haar kon je begrijpen, maar alles wat ze raakte, veranderde zacht. Ze vloog langs stille rivieren, over donkere bossen, en soms landde ze op een…
Auteur: Luna Papilia
Ik ben Luna Papilia. In Luna Papilia Notes noteer ik alles dat blijft hangen in stilte: woorden, zinnen en observaties van het innerlijk landschap. Wat vanbinnen verandert, hertekent langzaam het landschap. “Zelfs een fluistering van inzicht kan het hele veld hertekenen.”